ย้อนไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว
เคยมีคนทัก “เอ็งเกิดมาให้นะ เอ็งถูกกำหนดมาให้ช่วยคน”
ตอนที่ได้ยินคำนี้ เรายังนั่งทอดลูกชิ้นขายอยู่หน้าปากซอยอยู่เลยอะ
ปากไวสวนกลับไปค่ะ ”ชีวิตนี้หนูจะไปช่วยใครได้ ขนาดตัวเองยังจะเอาไม่รอดเลยค่าาา ==“
เพิ่งนึกได้เมื่อวานนี่เอง เออ 10 ปีก่อนนู้นเคยมีคนทักนี่หว่า

ทุกครั้งที่เหนื่อยกันมากๆ เรา 2 คน ชอบคุยกันเล่นๆ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ลำบาก เราจะทำให้เราเหนื่อยกันทำไมน้าา ทำไปมันก็ไม่ได้รวยขึ้น แถม ทำไมมันเหนื๊อยเหนื่อยมากกว่าเดิม555 เอ้ ทำไมน้าาาา แล้วก็ขำกัน
สาบานว่านี่คือ บทสนทนาที่ทำให้เรายังพอได้ขำบ้าง

เพราะในความเป็นจริง เรายังต้องเดินหน้าต่อ มองภาพใหญ่ พาองค์กร พาทุกคนไปเติบโตให้ได้ เป้าหมายใหญ่คือพาทุกคนไปสำเร็จ!!

ถ้ารู้จักเรา 2 คนจริงๆ เราไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงเลย เราคิดแค่ว่าอยากเป็นที่มั่น อยากเป็นหลุมหลบภัยให้คนที่อยากเติบโตไปอีก ให้คนที่ยังไม่สำเร็จ ได้มีที่พักพิง
เพราะถ้าเราหิว เราคงไม่จ่ายเยอะขนาดนี้(ดูได้จากแผน) เราคงเอาเข้ากระเป๋าเราเยอะกว่านี้
ถ้าเรากลัวที่จะเหนื่อย เราคงเอาคนที่มากประสบการณ์มาเป็นผู้นำ มาเป็นโค้ชทั้งหมด
แต่เราไม่ทำ
เพราะทุกคนที่เริ่มไปด้วยกันตอนนี้คือ คนที่เราไว้ใจ

เราอยากให้ wellveness มีวัฒนธรรมองค์กรแบบใหม่ เป็นสังคมคุณภาพที่น่าอยู่ ถึงแม้มันจะเติบโตช้าหน่อย แต่เชื่อว่ามันจะยั่งยืนในอนาคต
ทุกสิ่งทุกอย่างที่โนตกับอีฟทำอยู่ในตอนนี้ อีฟอยากให้ทุกคนเชื่อมั่น ถึงแม้วันนี้คุณอาจจะยังไม่เห็นมัน อีฟมั่นใจ อีกไม่นานคุณจะเห็นและได้สัมผัสมัน... แน่นอน

ปล. ขออย่างเดียว วันที่สำเร็จกันแล้ว อย่าลืมคิดถึงกันก็พอจ้าา อิอิ
